Ուսումնական դեկտեմբեր

Հանս Քրիստիան Անդերսեն «Լուցկիներով աղջիկը»
Պատմվածքը մի փոքրիկ աղջկա մասին էր, ով ձմռան ցրտին, նոր տարվա նախորեին, ոտաբոբիկ լուցիկներ էր վաճառում, որպեսզի գումար վաստակի և տուն տանի։ Նա ողջ օրը չեր կարողացել վաճառել ոչ մի լուցկի և վախենում էր տուն գնալ, քանի որ հայրը նրան կծեծեր։ Կարծում եմ պատմվածքի մեջ առաջինը աղջկա ծնողների սխալն է, նրանք նստած տանը սպասում էին, թե երբ իրենց աղջիկը մի քիչ գումար կվաստակի, սակայն դրա փոխարեն հենց հայրը կարող էր աշխատել։ Աղջիկը ուներ մեծ և վառ երևակայություն, նա այդ փոքրիկ լուցկիների շնորհիվ կարողանում էր պատկերացնել իրեն հարմարավետ ամեն ինչ ՝ մի սենյակ թանկարժեք սպասքով, տոնածառ։ Նրա երևակայությունը երկար չտևեց, քանի որ վերջացան նրա բոլոր լուցկիները և մինչև լույս նա մահացավ, տաքանալու ցանկությամբ։ Նա կարող էր չմահանալ, եթե մարդիկ անտարբերությամբ չլցվեին մեկը մյուսի հանդեպ։ 


Պատմվածքը երեք մայրիների մասին էր, նրանք երեքն էլ ունեյին երազանք՝ առաջինը ցանկանում էր դառնալ աշխարհի ամենահզոր թագավորը։ Երկրորդը՝ կարողանար չարը բարու հետ վերափոխել։ Իսկ երրորդի ցանկությունը, այն էր, որ նրան նայելիս աստծուն հիշեյին բոլորը։ Տարիներ և դարեր անցան, նրանք իրենց հույսը կտրել էին, որ կկատարվեր երազանքները։ Սակայն այդ երազանքները կատարվեցին այնպես, ինչպես նրանք երբեք չէին կարող պատկերացնել։ Այս հեքիաթի գաղափարը այն է, որ միշտ չէ, որ երազանքները կատարվում են այնպես, ինչպես մենք ենք պատկերացնում։ Մենք կարող ենք չզգալ երազանքի կատարվելը, կարևորը ցանկությունը, նպատակը մեծ լինի և այն ինչ-որ ձևով կկատարվի։


Найди благодарность за мельчайшие вещи
Если ты не благодарен за то, что у тебя есть,
Ты никогда не будешь доволен тем, что получишь.
Ты всегда будешь чувствовать, что тебе не хватает.
И будешь сожалеть о прошлом,
Потому что тогда «мог сделать больше».
И будешь беспокоиться о будущем,
Потому что можешь «упустить» какие-то сокровища.

Найди благодарность за мельчайшие вещи:
За утреннее солнце, глоток воды, за свои старые туфли —
И вот — счастье уже твоё.
И больше не важно, что ты можешь получить или потерять.

Джефф Фостер

Գտիր երախտագիտություն ամենափոքր բաների համար
Եթե դու երախտապարտ չես այն ամենի համար, ինչ ունես,
Դու երբեք գոհ չես լինի այն ամենից, ինչ ստանում ես։
Դու միշտ կզգաս, որ քեզ ինչ-որ բան չի հերիքում։
Եվ դու կզղջաս անցյալի համար,
Որովհետև այն ժամանակ կարող էիր անել ավելին։
Եվ կանհանգստանաս ապագայի համար,
Որովհետև հնարավոր է <<բաց թողես>> ինչ-որ գանձեր։ 

Գտիր երախտագիտություն ամենափոքր բաների համար՝
Առավոտյան արևի, մի կում ջրի, քո հին կոշիկների 
Եվ ահա - երջանկությունը արդեն քոնն է։
Եվ այլևս կարևոր չէ, դու ինչ կարող ես ստանալ կամ կորցնել։

Ջեֆֆ Ֆոստեր

Աղբյուրը՝ տե՛ս այստեղ 

No comments:

Post a Comment